Volgens een legende zou de evangelist Marcus het Christendom in Egypte geïntroduceerd hebben. De christenen van Egypte en Ethiopië gingen na het concilie van Chalcedon in 451 eigen kerken vormen. De kunst van de Koptische kerk heeft sterk onder de invloed gestaan van de Hellenistische en de faraonische cultuur. De eerste Koptische iconen werden zoals de Egyptische portretten uit 2e eeuw, die in de El Fayoum nederzetting ontdekt werden, volgens de encaustische techniek geschilderd: De afbeeldingen werden op een houten drager met gesmolten was, vermengd  met kleurstoffen ingebrand. De Koptische iconenkunst was aanvankelijk een pure monnikenkunst. Doordat Ethiopië op de drempel van de Mediterrane en Afrikaanse cultuur lag, zijn ook beiden van invloed geweest op de schilderkunst. De bekendste icoon is deze van de heilig Menas, abt van het St Apollo klooster in Bawit, op wiens schouder Christus, die naast hem staat, zijn hand legt. Ze wordt "de icoon van de vriendschap" genoemd. Karakteristiek voor de Koptische iconen is de representatie van het blije leven, de grote hoofden die spiritualiteit uitstralen, en grote ogen, ook gebruikelijk in de Egyptische kunst, die inzicht weergeven. Heiligen staan meestal in gebedshouding, en de hoofden worden dikwijls voorzien van een stralenkrans. De vriendelijkheid die Koptische iconen uistralen wordt ook nog versterkt door het gebruik van felle kleuren en contrasten.

Koptische iconen